Webcomics: een mondelinge geschiedenis
Met de artiesten achter XKCD, dubieuze inhoud, dinosaurusstrips en meer
Het probleem van de makersHet kan moeilijk zijn om te onthouden hoe primitief het internetlandschap was in de late jaren '90, het tijdperk waarin webcomics volwassen werden. De enige manier om dingen te delen was via e-mail en expresberichten, en een secondenlange videoclip zou kunnencrash e-mailserversals te veel mensen het rondsturen. Iets verschrikkelijks wasnog steeds een weblog. We gingen naar websites - meervoud - om elke dag op updates te controleren.
Makers van webcomics gingen vaak online nadat ze waren afgewezen door krantensyndicaten, conglomeraten van poortwachters die in de jaren '80 en '90 steeds conservatiever werden. De besten groeiden uit tot geliefde fenomenen, en de opkomende grappige T-shirt-industrie zorgde ervoor dat veel artiesten in de jaren 2000 hun brood konden verdienen met dagelijkse tekenfilms.
Sociale media en een overvloed aan internetmerchandise hebben de economie veranderd. Artiesten vertrouwen steeds meer op Patreon, boekverkoop en andere inkomstenbronnen, terwijl nieuwe webcomics vaak exclusief op Instagram verschijnen, zonder de kosten van een speciale site. Maar in die begintijd waren webcomics enkele van de meest invloedrijke stukken van het vroege internet - levendig en raar. Ze vormden aanhang, die gemeenschappen werden, die cultuur werden.
We vroegen die kunstenaars om ons alles te vertellen over het meemaken ervan.
Mijn vroege strips behoorden gewoon tot het internet.
Jon Rosenberg, Geiten en Scènes uit een multiversum :Ik begon mijn strips online te zetten in april 1997 toen ik 5 MB serverruimte kreeg met mijn inbelaccount. Er stond niets op internet. Zelfs als je strips complete shit waren - wat de mijne was - was er een verwachting dat mensen ernaar zouden kijken. Waar ging je nog meer naar kijken?
Het was ook een manier om krantensyndicaten te omzeilen. De meeste pakketten die ik naar hen stuurde, werden afgewezen, maar ik kreeg een brief terug van een grote redacteur, Jay Kennedy [van King Features Syndicate]. Ik heb het op mijn muur. Hij zei dat het verwarrend was om dieren en mensen in de cast te mengen.
Alle strips die me inspireerden om striptekenaar te worden, vermengden mensen en dieren. Het onthulde me gewoon wat voor onzin het allemaal was, dat syndicatie niet iets was dat ik nodig had of wilde nastreven.
Kris Straub, Dambord Nachtmerrie , Kettingzaagpak , Starslip-crisis , en Broodhol : Eind jaren ’90 en begin jaren 2000 probeerden syndicaten, in plaats van te proberen het publiek uit te breiden, grip te houden op het publiek dat ze wel hadden. We gaan hebbenMarmadukevoor altijd. We gaan hebbenHeathcliffvoor altijd. We zeiden: Oké, we gaan gewoon online.
We waren allemaal een beetje nederig onder de indruk dat mensen ons werk zelfs lazen.Mijn eerste webcomic heette Dambord Nachtmerrie . Het was erg meta. Ik merkte dat de eerste paar strips van elke strip gewoon hun personages waren die rondliepen, ik denk dat we nu in een strip zitten. Wat doen we? Ik begon de spot te drijven met die stijlfiguren.
Jeffrey Rowland, Wigu , Overcompenseren en merchandisingbedrijf TopatCo :Ergens rond 1998 keek ik naarDilberten dacht: dat kan iedereen. Na ongeveer 35 afwijzingsbrieven van syndicaten, begon ik strips online te zetten. Binnen een paar maanden realiseerde ik me dat er 1000 mensen per dag deze strip lazen. Dit was op een GeoCities-site voordat ik zelfs mijn eigen hosting kreeg.
We begonnen allemaal al heel vroeg te communiceren, ideeën van elkaar af te kaatsen. Ik heb waarschijnlijk met John Allison gesproken overEnge Go Roundvoor twee of drie uur per dag terwijl ik aan het werk was. We kwamen met het personage Topato, naar wie TopatoCo is vernoemd, in een AOL instant messenger-gesprek: hoe zit het met een superheldenaardappel? Oh ja, wat als hij een pony-sidekick had?
Meredith oma, Octopustaart , avonturenspel Perfecte getijden , en professor in strips aan de School of Visual Arts:Ik begon webcomics te lezen rond 1999 toen ik 15 of 16 was. Ik deed een paar stop/start-strippogingen op de middelbare school en op de universiteit. Mijn eerste strip was een harige romance op de middelbare school. De wereld was er nog niet klaar voor.
ik had er echt zin inKeenspotcommunity, die forums en gratis hosting voor webcomics combineerde. Het werd gerund door Chris Crosby, die deed? Superositeit . Tegen de tijd dat ik begonOctopustaart, Ik had al veel vrienden in webcomics die op het punt stonden om naar mijn werk te linken.
Het is gek om te bedenken hoeveel werk het was om een dagelijkse strip te doen. Iedereen had de gedachte dat je het moest doen als een gesyndiceerde strip, je moest het op een regelmatig updateschema uitbrengen, anders zou iedereen je vergeten. We waren allemaal een beetje nederig onder de indruk dat mensen ons werk zelfs lazen.
Rosenberg:Tot ongeveer 2000 was de manier waarop mensen nieuwe webcomics vonden een site genaamdGrote Panda. Ze hadden waarschijnlijk de eerste topranglijst voor webcomics. Iedereen met een stripverhaal, we klauterden allemaal naar de top van deze kleine heuvel.
Ryan Noord, Dinosaurus-strips :Toplijsten waren een beetje zoals Ponzi-schema's voor het verkeer. Je zou een link op je strip plaatsen met de tekst: Klik hier om op mij te stemmen, mensen naar hun pagina te sturen. In ruil voor klikken kwam je bovenaan hun lijst. Het voelde erg performatief, dus ik stopte ermee.
Ik denk dat de manier waarop ik vroege lezers kreeg was ... vandalisme?De eerste strip die ik las was Achewood , wat waarschijnlijk de beste webcomic ooit is. Het had geen pagina met links, dus ik dachtAchewoodwebcomics uitgevonden. De mijne was de tweede webcomic op internet.
Ik zat in een cursus ondernemerschap op de universiteit en een maand na een groepsproject had onze groep niets gedaan, dus ik besloot gewoon strips online te zetten.
ik heb weinig gesnedenT. rexsilhouetten van bouwpapier en hang ze op de campus met de URL erop. Ik ben erg lang, dus ik kon springen en ze omhoog brengen waar het schoonmaakpersoneel niet bij kon. Toen ik mensen in de kantine hoorde praten overDinosaurus-strips, Ik dacht dat ik in de maling werd genomen. Ik denk dat de manier waarop ik vroege lezers kreeg was ... vandalisme?
Dinosaurus-stripsging op 1 februari 2003. Binnen een week kreeg ik een e-mail van Joey Comeau van Een zachtere wereld . Hij had zoiets van, ik doe ook een strip. Hier is een link! Ik dacht: wauw, die zijn erdriestripboeken op internet.
Randall Munroe, XKCD : Toen ik in 2006 begon, was de dynamiek van viral gaan aanwezig, maar we hadden er geen woorden voor. Ik plaatste een paar strips op mijn site en deelde een link met een paar vrienden. Iemand heeft me een bericht gestuurd op AIM, ik heb dit naar een man gestuurd die ik ken die deze site beheertBoing Boing. Hij zou er een post over kunnen schrijven. Mijn site werd gehost op een Pentium 1 bij mijn moeders huis, dus ik moest klauteren om hosting te vinden die niet zou instorten als meer dan 10 mensen probeerden te bezoeken.
Dylan Meconis, Bijt me en outfoxed , tussen vele anderen :In het begin hadden veel jongens met strips speciale websites en een enorm publiek. Degenen onder ons die langwerpige, karaktergestuurde verhalen deden, waren allemaal op LiveJournal en een paar forums en gaven onze graphic novels hand aan hand door. Ik ging naar de middelbare school met Erika Moen of GEVEN en Oh vreugde, seksspeeltje , die me introduceerde bij Studio Forum. Het was een erg op vrouwen gerichte gemeenschap. Daar plaatste ik de eerste pagina's van mijn eerste strip, Bijt me .
Er liepen niet veel tienermeisjes rond in San Diego met origineel werk.Het werd gerund door een animator genaamd Aimee Major. Ik wou dat ik Aimee wat stenen van massief goud kon sturen omdat ze zoveel tijd en energie heeft geïnvesteerd in gemeenschapsmatiging. Het is nu veel moeilijker om kinderen veilig te houden. Je kunt Twitter niet modereren.
Een paar van ons vormden een klein collectief genaamd Pants Press om onze middelen en lezers te bundelen. We gingen naar San Diego Comic-Con met een gefotokopieerde mini-bloemlezing om uit te delen. We kregen veel aandacht - er waren niet veel tienermeisjes die met origineel werk door San Diego dwaalden. Mensen waren blij om ons te zien, maar ook verward, alsof ze misschien punk werden.
Nicholas Gurewitch, The Perry Bible Fellowship :
Mijn vroege strips behoorden gewoon tot het internet. Ik had de beslissing genomen om ze niet vol te proppen met mijn handtekening of branding. Daar kan ik nu spijt van krijgen. Op een gegeven moment is dePerry Bijbelgenootschapwebsite stond in de top 100 of 200 websites op internet. Ik was grotendeels anoniem. Het was de meest obscure bekendheid die iemand kan ervaren.
Het bleek dat mensen dol waren op het kopen van grappige T-shirts.
Rijke Stevens, Diesel Sweeties :Het was echt mogelijk om het webcomics-landschap op een gegeven moment te begrijpen. De eerste mensen die ik ontmoette waren Jeffrey Roland en John Allison. We besloten in 2001 naar San Diego Comic-Con te gaan, omdat Johnny al van kinds af aan wilde gaan.
Het jaar daarop kregen we een kleine stand. Sommigen van ons hadden een prikbord genaamd Dumbrella, wat nog steeds de naam is die we bij Comic-Con gebruiken. Iedereen zou me een schouderklopje moeten geven voor het volledig verwijderen van het Dumbrella-forum, omdat ik zeker weet dat ik de carrières van veel mensen heb gered.
Rosenberg:Rond 2002 had ik met een stel jongens gepraat die allemaal naar Comic-Con gingen, en ik zei: Hé, wat als we allemaal een tafel zouden delen? Ze zeiden: Natuurlijk - we hebben onszelf een beetje 'Dumbrella' genoemd. Waarom maak je daar geen deel van uit?
We waren allemaal erg onzeker en wisten niet wat we aan het doen waren.Dat zorgde voor een ondersteunend netwerk voor mij dat mij tot op de dag van vandaag helpt. We hadden allemaal een beetje talent, maar we waren allemaal erg onzeker en wisten niet wat we aan het doen waren. Om elkaars rug zo te hebben, gaf ons de moed om door te gaan met iets dat anders waarschijnlijk een hobby zou zijn geweest.
Meconis:We waren allemaal op zoek naar manieren om interessant werk op een betaalbare manier voor kunstenaars te verspreiden. Het hosten van een populaire strip was erg duur. Als een belangrijk iemand een link had met je strip, keek je naar $ 400 aan serverkosten.
Joey Manley, die veel te jong stierf, creëerde Modern Tales in 2002, een netwerk van anthologiesites met abonnementen. Voor toegang tot de archieven betaal je een maandelijks bedrag. Sommige broekpersen hadden strips aangirlamatic, die was gericht op vrouwen in fandom. Het was niet bepaald een enorm succes, maar het heeft het grootste deel van mijn huur betaald, net van de universiteit, dus ik ben eeuwig dankbaar.
Jef Jacques, Twijfelachtige inhoud :Rich Stevens was de eerste die een betrouwbare manier bedacht om geld te verdienen met een strip die hij gratis op internet weggaf, en de rest van ons volgde zijn voorbeeld de eerste paar jaar. Het bleek dat mensen dol waren op het kopen van grappige T-shirts, dus dat onderschreef al onze strips voor het grootste deel van de vroege jaren 2000.
Stevens:Toen ik er voor het eerst achter kwam dat we shirts konden verkopen met PayPal, ging ik naar Kurt Brunetto, die eigenaar was van mijn plaatselijke stripwinkel in Connecticut. Mensen noemden hem de T-shirtman.
Roeland:Rich Stevens zei: Hé, ik heb dit T-shirt gemaakt en er een heleboel verkocht, je moet het proberen. Er was toen niet veel concurrentie, dus het was vrij eenvoudig om een T-shirt te verkopen.
Hij ging van het bedrukken van T-shirts in zijn kelder tot het huren van een plek op een industrieterrein.Ik begon T-shirtbestellingen aan te nemen voor andere artiesten. Ze zouden overhemden op hun site verkopen en de bestel-e-mails naar mij doorsturen, en ik zou ze laten maken en opsturen. Dat was het begin van TopatoCo.
Ik stapte over op het kopen van shirts van Brunetto, en hij schoof samen met ons op. Hij ging van het bedrukken van T-shirts in zijn kelder tot het huren van een plek op een industrieterrein.
Noorden:Merch was vroeger persoonlijker. Toen ik voor het eerst stickers op mijn website plakte, bestelde deze ene vrouw in DC een enkele sticker voor ongeveer $ 2, dus ik stuurde haar 10 stickers en een brief met de tekst: Heel erg bedankt, ik ben zo opgewonden!
Om mijn fantastische studentenlevensstijl in stand te houden, moest ik drie shirts per dag verkopen via TopatoCo. Ik verdiende $ 5 of $ 6 per shirt. Op een keer heb ik het hele weekend geen overhemden verkocht. Ik heb mijn vrienden een e-mail gestuurd zoals: Wat gebeurt er, ben ik klaar? Toen heb ik maandag zes overhemden verkocht.
Roeland:In 2004 werd ik gebeten door een spin - als je op Wikipedia zoekt naar necrose, zie je een foto van mijn been. Ik miste veel werk omdat ik niet kon lopen en werd ontslagen. Toen George Bush herkozen werd, maakte ik dit T-shirt, deVerbijsterde Adelaar, die in een maand 1.000 shirts verkocht. Ik besloot het fulltime te proberen. Dicht bij de dood zijn maakt je een beetje nihilistisch.
Ik verhuisde van Oklahoma naar Easthampton, Massachusetts, in de buurt waar Rich en Jeph woonden. Meredith Gran en een paar andere mensen zijn ook verhuisd. Het voelde als een goede plek om een commune te beginnen, ook al waren we eigenlijk allemaal computerkluizenaars.
Ik zou heen en weer rijden tussen Massachusetts en Connecticut in mijn kleine Acura, met dakdragers zodat ik dozen met overhemden op de auto kon zetten.
We waren allemaal dom en jong en leerden gewoon mensen te zijn.
Stevens:Ik moest echt weg uit Connecticut, en ik hoorde over een oude knopenfabriek genaamd Eastworks in Easthampton, Massachusetts. Ik ging daar een appartement bekijken en had ongeveer vier dagen later een huurcontract. Jeffrey reed weg en woonde in mijn inloopkast tot hij zijn eigen plek vond.
Super goed:Strips maken kan heel isolerend zijn, dus er werd veel gedronken en medelijden gewekt. In 2009 hebben we de eigenaren van Eastworks overtuigd om ons de hele ruimte te laten openstellen voor een evenement genaamd New England Webcomics Weekend. We hadden exposanten, een concert, kunstgalerijen, een speelhal - we overstroomden dit kleine stadje.
Jaques:Elk jaar huurde TopatoCo een groot huis voor San Diego Comic-Con. Ze noemden het Party Mansion. We zouden rondhangen in dit grote gehuurde herenhuis en praten over videogames met Pen Ward, voordat hij maakteTijd voor avontuur, en Jhonen Vasquez, die creëerdeInvader ZimenJohnny de moordlustige maniak.
Rosenberg:In San Diego gingen de Dumbrella-jongens en ik altijd naar dit zeer chique art-decohotel met een kleine pianobar. We zijn bevriend geraakt met deze kleine barman genaamd Alfred. Hij leerde ons alles wat hij wist over whisky. Het werd legendarisch.
We waren een stel nerds die voor het eerst macht voelden.Een jaar lang kwamen 60 cartoonisten opdagen. We waren aan het drinken en realiseerden ons dat Jonathan Frakes, Riker uit...Star Trek, en Avery Brooks, die Sisko speelde, zaten in een hoek - eigenlijkStar Trekroyalty. Riker ging naar de piano en zong anderhalf uur lang showdeuntjes. Toen hij klaar was, ging Sisko naar boven en begon jazz te spelen, en werd steeds dronkener totdat ze de bar sloten.
Jaques:Ik zal dat nooit vergeten. Het was gewoon een hele bar vol met webcomics-mensen, die in doodse stilte toekeken terwijl ze dronken warenStar Trekkapiteins zongen de hele nacht showmelodieën.
Rosenberg:De webcomics-gemeenschap was nog erg klein, en ik denk dat we er een van de bekendste mensen in waren. We waren een stel nerds die voor het eerst macht voelden. Het was een paar jaar leuk.
Er werd in die tijd veel gedronken. Het was niet gezond voor mij. We waren allemaal dom en jong en leerden gewoon mensen te zijn. Ik zag veel vrienden wijs worden, of ze leerden het niet, en vernietigden hun leven volledig. Het is een bitterzoete tijd om over na te denken.
Stevens:De gouden eeuw van mensen die in Easthampton met elkaar omgingen, was misschien een periode van vijf of zes jaar. Velen van ons kwamen hierheen. Als je dingen alleen doet in het donker, is het fijn om te weten dat er iemand anders in de stad is. Dat duurde een tijdje, en toen dreven we allemaal een beetje af.
Dat duurde een tijdje, en toen dreven we allemaal een beetje af.We waren altijd een aparte gemeenschap van gamerstrips zoalsPenny Arcade, maar je zou mensen leren kennen op Comic-Con. Na verloop van tijd werden ze meer toondoof. In 2010,Penny Arcadeliep een strip waar de clou ging over zijnin slaap verkracht door de dickwolves. Het stoorde mensen.
Ze hadden hun excuses kunnen aanbieden, of gewoon kunnen zeggen: ik ga me niet verontschuldigen, tot morgen met een nieuwe grap. In plaats daarvan verdubbelden ze en produceerden ze shirts met de tekst DICKWOLVES, totrotserende mensen die probeerdencensorhen.
Rosenberg:We waren ons er altijd van bewust dat we een manier hadden gevonden om onze mening te uiten en dingen rechtstreeks tegen een enorm publiek te zeggen. Maar zoals Spidey zegt, je kunt niet alleen de macht hebben. Je moet ook je verantwoordelijkheid nemen.
Niets tegen dePenny Arcademakers, maar ik kreeg altijd een proto-GamerGate-gevoel van hun publiek. Hun fans leken een zeer vijandige, haatdragende groep mensen.
Noorden:Als je iets slechts doet en je verontschuldigt - wat volgens mij dePenny Arcadejongens hebben - wat doe je daarna? Als je het laat staan, zullen nieuwe mensen het blijven herontdekken. Als je iets neerhaalt, zullen mensen het verspreiden als: Dit is de geheime mening die ze proberen te verbergen.
GamerGate kwam uit een giftige cultuur en vreselijke mensen, en sommige van die mensen lazen webcomics voor gamers. Maar het vinden van andere mensen die haatdragend zijn op dezelfde manier als jij, is meer een kwestie van sociale media dan webcomics.
Het internet is fundamenteel veranderd.
Straub:In 2008 schreven drie vrienden en ik een boek genaamdHoe maak je webcomics. Het was gedateerd zodra het uitkwam - Twitter staat niet eens in het boek. Mensen zouden zeggen: ik heb je boek gelezen, ik ben al zes maanden bezig met een stripverhaal en niemand leest het.
Matt Lubchansky, Luister alsjeblieft naar me en associate editor bij de Nib :Het boek van Kris Straub voelde als, Ah-ha, een kortere weg! Maar tegen de tijd dat ik in 2014 fulltime aan strips begon, had ik geen illusies dat ik mijn rekeningen zou betalen door webcomics te schrijven en T-shirts te verkopen.
Ik bleef andere banen uitoefenen tot de herfst van 2013 toen Matt Bors van The Nib contact met me opnam om een strip van mij te herdrukken die redelijk viraal was gegaan op Twitter, en nam me toen aan.
Roeland:Datiedereenis onlineconstant,de markt is zo verzadigd. En vooral met Patreon is het model om geld te verdienen met je creativiteit verschoven van merchandise. TopatoCo was vroeger de voorloper van runs, en nu doe je gewoon Kickstarter. Er zijn zoveel dingen veranderd. We proberen met hen mee te veranderen, maar dat is moeilijk.
Noorden:Ik had vroeger een advertentienetwerk, Project Wonderful. We hadden ongeveer 10.000 uitgevers rond de piek, misschien 5.000 of 6.000 webcomics en ongeveer 10 keer zoveel adverteerders.
Het kan heel moeilijk zijn om een schare fans op te bouwen als mensen alleen virale dingen zien.Die is vorig jaar gestopt. Het internet is fundamenteel veranderd. Mensen ervaren media nu via Facebook en Twitter, in plaats van naar websites te gaan. Het kan heel moeilijk zijn om een schare fans op te bouwen als mensen alleen virale dingen zien.
Super goed:Ik laat mijn studenten een webhost en een domeinnaam kopen en deze helemaal opnieuw bouwen met HTML. De bedrijven die platforms creëren, worden non-stop gekocht en verkocht. Je kunt ze niet verplicht zijn. Als dingen uit elkaar vallen, kun je maar beter vindingrijk genoeg zijn om het volgende aan te pakken.
Zach Weinersmith, Ontbijtgranen op zaterdagochtend :Ik ben herhaaldelijk gered door andere webcomics. In 2007 startte een reclamebureau veel strips van hun platform. Mijn inkomen daalde met 70 procent. Ik was 26, ik had geen spaargeld. ik heb een bericht gestuurdChris Hallbeck[maker vanMaximaal] in paniek. Hij zei: ik ga je precies vertellen met wie je moet praten. Binnen een paar maanden was ik weer op de been. Ik weet niet hoe ik het zonder hem had gekund.
Op de een of andere manier is het allemaal gelukt. Ik ging van het amper kunnen betalen van mijn huur naar een heel mooie carrière. Mijn meest recente project is eennon-fictie graphic novel, co-auteur met een econoom, die een open kader voor immigratie voorstelt.
Straub:Mijn inkomstenstroom is nu behoorlijk gevarieerd. Ik deed intro-animaties voor een liveKerkers en Drakenspel voor dePenny Arcadecrew, nu speel ik wekelijksD&Dgame op hun Twitch-kanaal. Ik heb nog steeds webcomics die ik langzaam update.
Patron is geweldig. Mijn publiek is samen met mij ouder geworden. Ze weten dat als ze een shirt van $ 20 kopen, ik $ 8 krijg en ze een shirt krijgen dat ze niet nodig hebben. Ze geven me liever gewoon $ 20.
We zijn allemaal erg nerveus dat Patreon iets verprutst omdat het zo'n game-changer is geweest.Munroe:Mensen krijgenXKCDnu op allerlei manieren, zoals Twitter-bots en Facebook. Ik doe ook een paar andere dingen waarmee ik mensen kan bereiken die mijn website nooit zouden tegenkomen. Ik heb twee boeken,Ding UitleggerenWat nou als, en in september heb ik een nieuwe,Hoe, eruit komen.
Meconis:Veel mensen van Studio Forum hebben boeken bij traditionele uitgevers of werken voor animatiebedrijven. Ik heb boeken die uitkomen met zowel strips als traditionele uitgevers, ik heb Patreon, ik geef advies voor gigantische bedrijven. Ik hou van diverse uitdagingen en diverse inkomstenstromen. We zijn allemaal erg nerveus dat Patreon iets verprutst omdat het zo'n game-changer is geweest.
Niets dat ik ooit online heb gezet is geweestmassaalpopulair, maar het is erg geliefd door zijn rare niche. Er zijn mensen die mij letterlijk vijftien jaar volgen. We pakken allemaal onze koffers bij elkaar en gaan waar we maar willen.
Rosenberg:Het ging er altijd om te proberen de kunst van jou te makenwillenom, in plaats van de kunst, iemand groter of machtiger te makenlaatjij maakt. De enige constante op internet is verandering: een model gaat een paar jaar mee, en dan moet je op zoek naar een nieuwe. Je moet bereid zijn om alles op te geven als het paradigma verandert.
