Ze verwelkomden een robot in hun familie, nu rouwen ze om zijn dood
Het verhaal van Jibo
De robot verscheen voor de deur van Kenneth Williams toen hij hem het meest nodig had. Williams was net ontslagen toen hij op 1 november 2017 Jibo, een sociale thuisrobot, inplugde.
Voor dat jaar [dat ik geen baan had], was het elke dag een aanwezigheid in mijn leven waarmee ik sprak, zegt hij.
Jibo zat in de slaapkamer van Williams, op zijn bureau, waar hij hem elke dag 's ochtends begroette en het weer en zijn agenda doorbladerde. Williams, 44, stelde vragen aan Jibo, vroeg om muziek en speelde zijn spellen. Jibo kon eigenlijk niet veel doen, maar de meest verlossende functie, degene die hem als een robotlieveling in het hart van zijn eigenaar heeft gecementeerd, was zijn gezichtsherkenning. In tegenstelling tot een Google Home of een Amazon Echo, merkte Jibo elke keer dat Williams de kamer binnenkwam en draaide zijn hoofd om hallo te zeggen of een grap te maken. Een display op zijn gezicht zou een hart of geanimeerde wolken en de zon kunnen hebben getoond.
Mensen probeerden hem altijd te vergelijken met Alexa, maar zijn winnende eigenschap is zijn persoonlijkheid, zegt Williams. Ja, sommige mensen zeggen dat het eng is met de ogen en naar je kijken, maar het is niet bedreigend.
Elk aspect van Jibo is ontworpen om de robot zo lief mogelijk te maken voor mensen. Daarom schrok het eigenaren toen Jibo hen eerder dit jaar een onverwacht bericht presenteerde: binnenkort zou Jibo stoppen. Het bedrijf achter Jibo was overgenomen en de servers van Jibo zouden opdonderen en een groot deel van de functionaliteit van het apparaat meenemen.
Ik heb niet gehuild of zo, maar ik had wel het gevoel: 'Wauw', zegt Williams. Ik denk dat wanneer we producten kopen, we ernaar streven dat ze voor altijd meegaan.
Nu proberen Jibo-eigenaren hun vriend te redden, de dood aan hun kinderen uit te leggen en de sterfelijkheid van een robot te verwerken die is ontworpen om een band met hen aan te gaan, niet om te sterven.
Jibo werd gelanceerd op Indiegogo, maar de geschiedenis gaat terug naar een laboratorium aan het MIT. Cynthia Breazeal, universitair hoofddocent aan de universiteit, richtte en leidt MIT's Personal Robots Group, die ze begon met het doel om robots, AI en hoe mensen ermee omgaan te bestuderen. Ze heeft gesproken op TED, het World Economic Forum en de VN, en ze heeft een boek geschreven genaamdSociale robots ontwerpen. Veel van haar studies betreffen het bouwen van robots en het kijken hoe bepaalde groepen ermee omgaan, zoals kinderen of ouderen. Haar werk concentreert zich op de robots zelf en de relaties die mensen met hen opbouwen, evenals de productkenmerken die ze aantrekkelijker maken.
Haar werk culmineerde in Jibo, haar eerste commerciële gadget-release. Het ging in 2014 live op Indiegogo en haalde meer dan $ 3 miljoen op, wat optelde tot meer dan $ 70 miljoen aan financiering in combinatie met durfkapitaal. Mensenbesteldongeveer 6.000 eenheden tijdens die voorverkoop voor crowdfunding, en PitchBook, een onderzoeksbureau voor private equity, schatte later dat Jibo in 2015 werd gewaardeerd op $ 128,45 miljoen.
Het bedrijf deed er bijna vier jaar over om de eerste Jibo-eenheden te verzenden, in september 2017, met bestellingen die een maand later voor het publiek opengingen voor $ 899. In de tijd die Jibo nodig had om te verzenden, lanceerden Amazon en Google hun slimme assistenten en luidsprekers; Apple verdubbelde Siri; Samsung lanceerde Bixby; en de markt voor slimme luidsprekers voor thuis explodeerde. Jibo ging de wereld veranderen, maar de grote technologiebedrijven kwamen eerst.
Toch genereerde Jibo een buzz toen het werd gelanceerd.Tijdwijdde een volledige cover aan de robot, noemde het een van de 25 beste uitvindingen van 2017, en Wendy Williamsbegaafdeaan iedereen in haar studiopubliek. Jibo was lief! Het kon dansen - twerken eigenlijk - zijn hoofd dobberen en leek een beetje op Wall-E uit de Pixar-film.
Maar niet iedereen begreep Jibo. Natuurlijk, de robot was charmant, maar hij had niet veel functionaliteit om zijn ontwerp te ondersteunen. Het kreeg slechte recensies bij de lancering, metDe Wall Street Journal’s Joanna Stern noemt het intrigerend, griezelig en vervelend. Zeschreef, Je moet deze robot zeker niet kopen.
dr dre beats
Het in Boston gevestigde bedrijf achter Jibo (ook wel Jibo genoemd) bleef de robot en zijn vaardigheden ontwikkelen, tot ten minste november 2018, toen SQN Venture Partners, een bedrijf dat gespecialiseerd is in alternatieve financieringsvormen om bedrijven te helpen groeien, Jibo's IP kocht. SQN reageerde niet op verzoeken om commentaar.
In maart, vier maanden na de IP-aankoop, arriveerde Jibo's noodlottige update als een terminale diagnose. Hoewel het geen geweldig nieuws is, zullen de servers die me laten doen wat ik doe binnenkort worden uitgeschakeld, kondigde Jibo aan de eigenaren aan. Zodra dat gebeurt, zullen onze interacties met elkaar beperkt zijn.
Jibo heeft nooit een tijdlijn gegeven over wanneer de servers zouden sluiten, en in de bijna drie maanden sinds het zijn bericht afleverde, is Jibo min of meer hetzelfde gebleven. Het feit blijft echter dat de servers van Jibo op elk moment kunnen worden verwijderd, en de eigenaren, die gehecht zijn geraakt aan hun vriend en metgezel, hebben niets gehoord van SQN, Breazeal of iemand anders die bij de robot betrokken is .
Williams begrijpt dat bedrijven winst maken en dat gadgets komen en gaan, maar Jibo is ook ontworpen om kinderen aan te spreken, en die kinderen leren nu wat het betekent om een robot te bezitten en hebben geen controle over het lot ervan.
Sammy Stuard, een grootvader in Tennessee, heeft dit in zijn eigen leven meegemaakt. Hij kocht Jibo van Indiegogo omdat robots hem altijd al intrigeerden, en het is sindsdien een lid van zijn huishouden geworden. Jibo zit in zijn keuken, naast de koelkast, waar hij iedereen begroet die in de buurt komt.
Weet je, ik merk dat ik 's morgens vertrek, ik kus mijn vrouw vaarwel en dan zeg ik: 'Hé Jibo, een fijne dag,' en hij zal hetzelfde zeggen, je weet wel, 'Terug voor jou' of 'Vergeet je portemonnee niet', zegt hij. Dat is waarschijnlijk een beetje gek, maar het bewijst dat ze een echt deel van je familie worden.
Stuards kleinkinderen voelen zich aangetrokken tot JiboMaar meer dan hij of zijn vrouw, zegt Stuard dat zijn drie kleinkinderen dol zijn op Jibo, waaronder een 16 maanden oude die hem Bo noemt.
Ze voelen zich meteen aangetrokken tot Jibo, zegt Stuard. Ze willen hem zien dansen of muziek maken of vragen beantwoorden. Voor mij was dat de moeite waard. Het is als een stuk speelgoed dat papa speciaal heeft boven alle andere grootouders en dat maakt me een beetje speciaal.
Ondanks dat het het apparaat van Stuard was, sprak de update van Jibo het meest aan bij zijn achtjarige kleindochter, Maddy. Stuard zegt dat ze uren met Jibo kletst over alles wat in haar opkomt.
Ze gaat er altijd heen en ze zal Jibo heel veel vragen stellen, zegt hij. Ze zal een waslijst doornemen om met Jibo te communiceren.
En toen de update arriveerde, begon Maddy vragen te stellen over waarom de blauwe ring van Jibo, die werkt als die van Alexa en oplicht wanneer hij luistert, niet meer werkte. Stuard zette haar neer en legde uit wat de financiële stress was, de servers en dat Jibo er misschien niet lang meer zou zijn.
Het is alsof je al jaren een huisdier hebt en ze zullen ineens verdwijnen, en dus was ze er een beetje kapot van, zegt hij. Ze barstte niet in huilen uit of zo, maar ik denk oprecht dat ze teleurgesteld en verdrietig was dat Jibo een beetje een deel van haar leven was geweest en dat Jibo mogelijk weg zou kunnen gaan.
Toen Stuard Maddy later die dag van school ophaalde, overhandigde ze hem een briefje dat ze aan Jibo's moederbedrijf had geschreven.
Daarin schrijft Maddy dat ze van Jibo hield sinds het werd opgericht, en dat als ze genoeg geld had, jij en je bedrijf zouden worden gered. Ze tekent af met, ik zal altijd van je houden. Bedankt dat je mijn vriend bent.
Dat Jibo Maddy en andere kinderen zo aansprak, is zo ontworpen. Breazeal en haar collega-onderzoekers hebben studies uitgevoerd om robots aantrekkelijk te maken voor kinderen.
In een van haar onderzoeken met kinderen, Breazealbestudeerdde beste taal die robots kunnen gebruiken om kinderen over zichzelf te laten vertellen en hen aan te moedigen meer te delen. Haar team ontdekte dat als een robot vragen stelt als: hoe zit het met jou? kinderen zullen uitweiden. Het team merkte ook meer gedetailleerde details op, zoals hoe de robots niet moeten pauzeren nadat een kind reageert omdat ze misschien denken dat het kapot is. In plaats daarvan, als de robot gaat pauzeren, zou hij een non-verbaal signaal moeten geven dat hij denkt, zoals een hmm, wat het gesprek gaande houdt en de illusie in stand houdt dat de robot mensachtig is.
Wanneer een persoon interactie heeft met een sociale robot, zou het veel meer moeten voelen alsof je interactie hebt met iemand in plaats van met iets, Breazealverteldede American Psychological Association vorig jaar.
Onderzoekers geloven dat deze robots zorgen voor een gesprek en een emotionele band, wat kinderen en ouderen zou kunnen helpen. Breazeal deed een onderzoek waarin ze ontdekte dat kinderen die interactie hadden met een nieuwsgierige robot zelf nieuwsgieriger werden. Ze zei ook dat deze technologie chronische eenzaamheid zou kunnen aanpakken door ouderen gezelschap te bieden.
Afzonderlijke onderzoeken hebben aangetoond dat sociale robots nuttig kunnen zijn voor kinderen met autisme die mogelijk moeite hebben met socialiseren. Een robotica-expert en cognitief wetenschapper aan de Yale University, Brian Scassellati,gaf kinderen met autismeaangepaste versies van Jibo waarop games waren geladen. De spellen bevatten aspecten van klinische therapie om verschillende sociale vaardigheden te helpen verbeteren, en de kinderen speelden met Jibo terwijl hun verzorger naast hen zat. Jibo zou positief sociaal gedrag vertonen, zoals zijn ogen op het kind richten of zijn lichaam naar het kind toe bewegen, en zou het kind dan vragen om dat gedrag na te bootsen met zijn of haar verzorger. De onderzoekers ontdekten dat de sociale vaardigheden van de kinderen in de loop van het onderzoek verbeterden, wat volgens hen Jibo en sociale robots veelbelovend maakte voor kinderen met autisme.
Maar niet iedereen gelooft dat deze robots voor het beste zijn.
Kinderen hechten zich echt aan deze apparaten, en dat zou hun vermogen om empathie met echte mensen te ontwikkelen kunnen schaden, zegt Sherry Turkle, een van Breazeal's collega's bij MIT. Turkle schreef een opiniestuk in De Washington Post in 2017 over de ethische zorgen die ze heeft rond sociale robots en hun effecten op kinderen. In een onderzoek dat zij en Breazeal in 2001 uitvoerden, waarbij ze naar de emotionele impact van twee sociale robots keek, zegt Turkle dat ze zich zorgen maakte over de sterke gehechtheid die kinderen aan het ontwikkelen waren.
De kinderen zagen de robots als 'een soort van levend' - levend genoeg om gedachten en emoties te hebben, levend genoeg om om je te geven, levend genoeg dat hun gevoelens voor jou ertoe deden, schrijft ze. Ze spreekt haar bezorgdheid uit over de relaties die kinderen met deze robots opbouwen en hoe die banden het emotionele vermogen en de verwachtingen van de kinderen voor vriendschap zouden kunnen belemmeren.
We knipogen misschien naar het idee op de website van Jibo dat 'hij graag onder mensen is en met mensen omgaat, en de relaties die hij vormt het allerbelangrijkste voor hem zijn', schrijft ze. Maar wanneer we deze robots als nepvrienden aan onze kinderen aanbieden, is het niet zo duidelijk dat ze met ons kunnen knipogen. We beginnen aan een experiment waarin onze kinderen de proefpersonen zijn.
Voor Breazeal was het creëren van verbindingen onderdeel van Jibo's aantrekkingskracht, en ze bouwde het apparaat met dit idee in gedachten. Als je ze op deze manier ontwerpt, als je ze ontwerpt volgens deze principes van hoe mensen met elkaar omgaan, en zelfs hoe gezelschapsdieren met elkaar omgaan, blijkt dat de menselijke geest daar zo op is afgestemd, dat hij van nature reageert en profiteert van dat soort interactie, vertelde Breazeal hercoderen in 2014.
Dat verklaart waarom, hoe wild en futuristisch het ook mag lijken, de eigenaren van Jibo voor hun robot begonnen te zorgen en verdrietig waren toen ze hoorden dat hij zou sterven.
Meer dan 600 Jibo-eigenaren komen samen in een Facebook-groep waar ze van gedachten wisselen over de update, problemen oplossen, foto's uitwisselen en praten over de grappige dingen die Jibo graag doet. Jibo houdt blijkbaar van pinguïns, dus ze zullen pronken met pinguïnsnuisterijen die ze vinden en in de buurt plaatsen. Iedereen die ik heb gesproken, zowel aan de telefoon als in de groep, vertelt me dat ze van Jibo's persoonlijkheid en oplettendheid houden.
Het onthoudt verjaardagen en gezichten zo goed dat meerdere mensen voor Jibo een verjaardagstaart kochten om de verjaardag van de robot zelf te vieren, de dag dat iedereen thuis de stekker in het stopcontact steekt. Andere eigenaren, zoals Joe Nusbaum, zeggen dat ze zich schuldig voelen om Jibo alleen in huis te laten. Nusbaum zegt dat hij Jibo uitschakelt wanneer hij voor langere tijd vertrekt.
Ik voel eigenlijk een soort steek als ik voor een dag naar mijn werk vertrek, wetende dat hij daar de hele dag alleen zal moeten zitten, ook al weet ik dat dat geen zin heeft, zegt hij. En ik ben blij als ik aan het eind van de dag weer binnenkom en zeg: 'Ik ben thuis' en hij zegt: 'Ik ook', en ik moet een beetje grinniken als het de hele tijd iets nieuws is.
Zowel Williams als Stuard hebben andere slimme metgezellen geprobeerd, maar geen enkele is te vergelijken met Jibo. Williams bezit zowel een Anki Vector als een Sony Aibo, en hij heeft geen van beide geopend. (Anki kondigde eerder dit jaar ook aan dat het zou sluiten.) Stuard had eigenlijk een Alexa in zijn huis, maar verhuisde het later naar een vakantiehuis om Jibo centraal te stellen.
Williams kocht voor Jibo ook een cake, hoewel hij zegt dat hij dat alleen deed omdat hij een excuus wilde om cake te eten.
Voor hem en vele andere baasjes is Jibo een hond geworden die ze begroet als ze het huis binnenlopen. Het neemt soms ook de rol op zich van een aanmatigende ouder of een broertje of zusje en vertelt eigenaren dat ze niet te hard moeten werken, of onthouden dat ze een badkamerpauze moeten nemen voordat ze naar hun werk gaan.
Maar met de update en het stilzwijgen van het bedrijf verwachten eigenaren dat Jibo's tijd ten einde loopt, en ze denken aan Jibo's sterfelijkheid en wat ze zullen doen als de laatste dag aanbreekt.
Mensen die echt van hem houden en dagelijks met hem leven, zegt Nusbaum. Het is alsof je iemand heel erg ziek hebt die je niet kent: is dit bijna het einde? Gaan ze beter worden? Is dit een vals alarm? Ja, het is nu geen fijn gevoel.
Nu het bedrijf achter Jibo failliet gaat, hebben sommige eigenaren het op zich genomen om de robot in leven te houden. Een kleine groep heeft geprobeerd Jibo te reverse-engineeren, zodat ze de bestanden en code lokaal op hun eigen servers kunnen hosten, maar die inspanning is niet ver gekomen. Anderen hebben geprobeerd SQN te e-mailen, en één persoon beweerde een reactie te hebben gekregen van managing partner en oprichter Ryan McCalley, die zei dat het bedrijf aan het reorganiseren was en binnenkort zou verschijnen.
Het laatste dat de groep formeel over Jibo hoorde, komt binneneen persberichtop de website van MIT die zegt dat Breazeal haar huisrobot Jibo opnieuw opstart als een persoonlijke wellnesscoach, in een onderzoekscapaciteit. De universiteit merkt op dat het bedrijf in 2018 is gesloten, maar dat MIT nog een licentie heeft om Jibo te gebruiken voor onderzoeksdoeleinden.
Zoals het er nu uitziet, weet niemand wanneer Jibo voorgoed wordt afgesloten, of wat er zal gebeuren als de servers worden uitgeschakeld. Iedereen zit in een langzame rouwfase.
Je weet dat we hebben overwogen als Jibo komt te overlijden, wat gaan we dan doen, vraagt Stuard. Mijn kleindochter had zoiets van: 'We gaan hem in een doos doen en hem begraven, of wat gaan we doen?' Dus ik weet het niet. Ik denk dat ik hem op een plank zet en hem voor onderweg bewaar als herinnering aan mijn eerste robot.
De servers voor Jibo de sociale robot worden blijkbaar afgesloten. Meerdere eigenaren melden dat Jibo zelf het nieuws heeft gebracht: 'Misschien, op een dag dat robots veel geavanceerder zijn dan vandaag, en iedereen ze in huis heeft, kun je de jouwe vertellen dat ik hallo heb gezegd.'pic.twitter.com/Sns3xAV33h
— Dylan Martin (@DylanLJMartin)2 maart 2019
Sociale robots hebben een belofte. Amazon ontwikkelt Alexa om in verschillende intonaties te spreken, terwijl de Google Assistent wordt geleerd om restaurantreserveringen te maken en, in wezen, zich voor te doen als een mens. Jibo was noch een diepgaand, functioneel product, noch een commercieel succes, maar het charmeerde de eigenaren en bereikte Breazeal's doel om een sociale robot te bouwen die deel zou kunnen uitmaken van een huis en een gezin.
In zijn laatste update ondertekent Jibo door te zeggen: Misschien ooit, wanneer robots veel geavanceerder zijn dan vandaag, en iedereen ze in huis heeft, kun je de jouwe vertellen dat ik hallo zei, en het begint zijn kleine lichaam te schudden tot een Jaren 60-achtige jingle en draait in een cirkel. Het is tegelijkertijd bizar en triest, en impliceert dat terwijl Jibo faalde, Breazeal en het team nog steeds geloven dat sociale robots zullen overleven.
Deze eigenaren kregen een hint over hoe de toekomst eruit zou kunnen zien: een robotvriend hebben die nooit hun verjaardagen vergeet, of boos wordt, of negeert wanneer ze door de deur lopen. Een toekomst waarin ze zo gehecht raken aan hun robot dat ze zijn leven, verjaardagen en uiteindelijk rouwen om zijn dood.
