Super Mario Odyssey-recensie: een absoluut genot

Een rare, wilde wereld vol ideeën

Wat is het dat een definieertSuper Mariospel?

Het is een vraag waar ik tijdens het spelen veel over heb nagedachtSuper Mario Odyssey, die morgen op de Nintendo Switch wordt gelanceerd. Er zijn natuurlijk de kerndetails: Mario springt, hij verzamelt munten, hij stampt slechteriken. Op een gegeven moment zal hij het waarschijnlijk opnemen tegen een boze schildpad genaamd Bowser. Maar er is nog iets anders in het hart van de serie, iets waardoor het al meer dan drie decennia op meerdere platforms voortleeft: een onverzettelijk verlangen om te verrassen.

uberlift

Op hun best,Super Mariogames confronteren je constant met nieuwe ideeën, of het nu gaat om een ​​nieuwe plek om te verkennen of een nieuwe vaardigheid die de manier waarop je omgaat met de wereld om je heen verandert. EnOdysseeillustreert dit meer dan enig ander spel in de serie ervoor. Het barst gewoon van de wilde creativiteit. Het ene moment rijd je met een tank door een regenachtige stadsstraat, het andere moment ben je verkleed als een clown terwijl je schapen door de woestijn probeert te leiden. Op een gegeven moment bezit je letterlijk een gigantische plak vlees.

Maar door al deze vreemdheid - enOdysseekan krijgenwerkelijkraar - het spel blijft een constant genot om te spelen.

Odysseeis een 3DMarioin de vorm vanSuper Mario 64, met een structuur die bestaat uit een reeks grote, discrete en enigszins open werelden. Er zijn twee belangrijke elementen die het onderscheiden van andere:Super Mariospellen in de serie. Een daarvan is een nieuw personage: Cappy, een bewuste hoed waarmee Mario objecten en personages kan bezitten. Het vervangt in wezen het power-upsysteem van eerdere games. Gooi de hoed op een Bullet Bill en je wordt een onstuitbare raket die door muren en vijanden barst. Gooi het op een kikker en je kunt naar nog grotere hoogten springen, terwijl je er heel schattig uitziet. Veel van de puzzels van het spel zijn ontworpen om uit te zoeken hoe je deze vreemde reeks vaardigheden kunt gebruiken om je te verplaatsen.

Naast Cappy,Odysseeintroduceert ook een groter aantal werelden om te verkennen, plaatsen die ver buiten het typische Mushroom Kingdom vallen waar de serie om bekend staat. De meeste zijn het soort plaatsen waar je Mario niet per se zou verwachten, van het New York-achtige stadsbeeld van New Donk City, tot een donker, afbrokkelend kasteel dat eruitziet alsof het zo uit de gothic-fantasieserie is gescheurdDonkere zielen. Door deze twee aspecten samen te voegen - bezit en nieuwe locaties - hebben de ontwerpers bij Nintendo een ervaring kunnen creëren die voortdurend nieuwe concepten introduceert.

nintendo land japan

Het is gestructureerd als een vakantie over de hele wereld

Zoals vrijwel elkeSuper Marioervoor, de aanzet vanOdysseeis een vermoeide jonkvrouw in noodverhaal: prinses Peach is gevangengenomen door Bowser en Mario moet haar redden. Vreemd genoeg is het, wanneer je het spel daadwerkelijk speelt, meer gestructureerd als een vakantie op wereldreis dan als een reddingsmissie. Wanneer je op een nieuwe locatie landt — inOdysseeMario bestuurt een vliegend vaartuig dat eruitziet als een hoge hoed - je krijgt een uitvouwbare kaart met belangrijke bezienswaardigheden en interessante feiten over de lokale cultuur. Je wordt aangemoedigd om te verkennen, en elk gebied heeft zelfs zijn eigen lokale valuta, die je kunt gebruiken om souvenirs of een verrassend groot aantal outfits voor Mario te kopen.

Nintendo heeft gezegd dat het een Japans tuinconcept heeft gebruikt dat bekend staat alshakoniwa— of buxustuin — als het ging om creërenOdyssee's werelden. In plaats van grote, open ruimtes zoals inThe Legend of Zelda: Breath of the Wild, het idee is dat de niveaus inOdysseezijn relatief kleiner, maar zitten boordevol kleine details die je in eerste instantie misschien niet opmerkt. Dit kan ze vooral leuk maken om te verkennen. Omdat elke wereld zo anders is dan de vorige, merkte ik dat ik constant dingen ontdekte die ik niet had verwacht of nog niet eerder had gezien.

De kern van de ervaring is nog steeds erg veelSuper Mario.Odysseeis grotendeels een platformgame. Je zult veel tijd besteden aan rondspringen en uitzoeken hoe je door de wereld kunt navigeren met behulp van Mario's iconische vaardigheid. Je verzamelt nog steeds munten en, zoals inMario 64, zijn er speciale items, power moons genaamd, verspreid over elke fase, die je moet verzamelen om nieuwe gebieden te openen.

Vergeleken met recentere 3DSuper Marioavonturen, zoals3D Werelden deheelalonderreeks,Odyssee’s omgevingen zijn vrij groot, maar hebben niet veel verloren tijdens het opschalen. Er zijn een aantal grote, vrij lege ruimtes om te doorkruisen - zoals uitgestrekte woestijn of besneeuwde velden - maar ze verbinden de strakke, vakkundig vervaardigde platformsecties die je van de serie zou verwachten. En er zijn nog steeds tal van kleine, eenmalige gebieden verborgen. WatOdysseemaakt die vertrouwde ruimtes echter deel uit van een groter geheel, en voegt daar vervolgens nieuwe elementen aan toe. Deze wereldstructuur maakt de game ook uitstekend geschikt voor de Nintendo Switch, omdat je grote delen van de wereld kunt verkennen terwijl je op de bank luiert, of onderweg een snelle uitdaging aangaat.

Elk gebied voelt dramatisch anders aan dan het vorige

Elk van deze gebieden voelt dramatisch anders aan dan de vorige. Er zijn natuurlijk de thematische verschillen. Het is ronduit bizar om Mario naast gewone mensen te zien in New Donk City, terwijl andere werelden kunststijlen hebben die uit verschillende games en genres lijken te zijn geript. De wereld met lunchthema voelt bijvoorbeeld aan als een kunstzinnige indiegame, met low-poly-visuals en oogverblindend heldere kleuren. Ondertussen is het beboste koninkrijk als iets uit een post-apocalyptische roman, met een dorp van autonome robotgieters die in harmonie met de natuur leven. Zelfs de muziek kan schokkend anders zijn: het ene moment luister je naar 8-bit-achtige chiptunes, het andere moment schalt er een bluesgitaar op de achtergrond.

Wat deze vaak ongelijksoortige instellingen en stemmingen samenbindt, is het gevoel van verrassing en ontdekking. Omdat ze zo apart aanvoelen, weet je nooit precies wat je kunt verwachten en loop je constant tegen gloednieuwe concepten aan die passen bij het specifieke koninkrijk waarin je je bevindt. hoed om de opstapelende sneeuw weg te ruimen, terwijl je in de stad wolkenkrabbers zoals Spider-Man kunt beklimmen. De wezens die je kunt bezitten, verschillen vooral tussen werelden. Er zijn spechten die kunnen klimmen door hun snavels in muren te steken, octopussen die waterstromen kunnen creëren om als een jetpack te vliegen, en standbeelden in Paaseilandstijl die verborgen paden kunnen zien door een zonnebril op te zetten.

Elk van deze ontdekkingen zal je de wereld op een iets andere manier laten zien en nieuwe manieren ontdekken om je te verplaatsen. Er zijn zoveel van deze momenten, en ze kunnen zo heerlijk verrassend zijn, dat ik aarzel om ze allemaal te delen. Hoewel eerdere inzendingen in de serie wild kunnen worden, is dit misschien de eersteSuper Mariogame waar je eigenlijk spoilers moet vermijden. Voor al zijn nieuwheid,Odysseeis ook een spel vol nostalgie. Je zult bekende personages uit eerdere games tegenkomen, sommige die al een tijdje niet zijn gezien, en er zijn momenten waarop Mario terug transformeert in zijn 8-bits zelf voor oogverblindende, maar korte, zijwaarts scrollende vignetten.

Super Mario Odysseyis erg leuk, en het is ook heel benaderbaar.Odysseeis een ongelooflijk vergevingsgezind spel; er zijn geen levens, dus als je sterft, verlies je gewoon een paar munten, die al in overvloed aanwezig zijn. Afgezien van een paar lastige baasgevechten, is het niet bijzonder moeilijk om door de hoofdcampagne te komen (die me iets meer dan 20 uur kostte) als je een 3D hebt gespeeldSuper Mariovoordat. Dat wil niet zeggen dat de game niet uitdagend is, maar de meeste van de echt moeilijke segmenten zijn gedegradeerd tot optionele zijmissies. In wezen kun je je eigen moeilijkheidsgraad kiezen door de delen van het spel te spelen die je het prettigst vinden. Ik vind het heerlijk om gevaarlijke locaties af te speuren naar verborgen voorwerpen; mijn vierjarige wil Cappy gewoon op een vis gooien en rond de kristalheldere meren van het spel zwemmen.

zwarte mesa

Het is een bewijs van de pure creativiteit die eraan ten grondslag ligtOdysseedat, zelfs nadat ik de aftiteling meer dan 24 uur heb zien rollen en spelen, ik nog steeds regelmatig dingen tegenkom die ik nog niet eerder heb gezien. (Het spel wordt aanzienlijk geopend nadat je het verhaal hebt voltooid.) Er zijn munten en manen om te verzamelen en weggestopte hoekjes om te ontdekken. Er zijn veel momenten inOdysseewaar het er niet per se uitziet als eenMariospel, maar meer als de gedrongen loodgieter is getransporteerd naar een ander virtueel rijk. Maar het is altijdvoeltLeuk vindenMario- omdat het je altijd blijft verbazen.

Super Mario Odysseywordt op 27 oktober gelanceerd op de Nintendo Switch.