De teleurstellende waarheid over het testen van antilichamen

Er is nog veel dat we niet weten over COVID-19

Deel vanEen gids voor de COVID-19-pandemie

Ben je dit jaar ernstig ziek geworden? Ben jij, net als vele anderen, geweest?benieuwd of het COVID-19 was? Ik krijg elke dag e-mails, zegt George Rutherford, epidemioloog van de Universiteit van Californië in San Francisco. Ze zeggen dingen als, ik denk dat ik het misschien had. Ik wil het echt weten, zegt hij.

Misschien bent u in de verleiding gekomen door de golf van antilichaamtests die onlangs op de markt zijn gekomen - maar denk niet dat alleen omdat u een test kunt kopen, deze nauwkeurig zal zijn.

Er zijn veel tests beschikbaar, maar het is niet helemaal duidelijk welke het beste zijn. Tests kunnen op verschillende plaatsen misgaan: door de verkeerde eiwitten te kiezen om naar te zoeken, door de verkeerde chemicaliën te gebruiken in de test zelf, of door de test slecht te maken. Bijvoorbeeld,het VK betaalde $ 20 miljoen voor antilichaamtestendat werkte niet.

Het is een beetje zoals het wilde westen.

De Amerikaanse Food and Drug Administration stond testmakers toe om op de markt te brengenhun antilichaamtesten, zelfs als ze niet door het bureau waren beoordeeld. De Association of Public Health Laboratories (APHL) heeft hierover bezorgdheid geuit: we hebben nu ten minste 90 tests op de markt en we weten niet hoe nauwkeurig de resultaten zijn, Kelly Wroblewski, APHL's directeur van infectieziekteprogramma's,verteldeVS vandaag .

Het lijkt een beetje op het wilde westen, zegt Janko Nikolich-Zugich, hoofd van de afdeling immunobiologie van het University of Arizona College of Medicine-Tucson. Een van de redenen waarom de Universiteit van Arizona uiteindelijk zijn eigen antilichaamtest maakte, was omdat het niet duidelijk was hoe betrouwbaar andere zouden kunnen zijn, zegt hij.

Het is heel aantrekkelijk om over na te denken: 'Ik ga naar een drive-through en krijg een vingerprik en ik krijg een antwoord', zegt Patricia Slev, de sectiechef voor immunologie bij ARUP Laboratories, een nationaal referentielaboratorium . Maar de meeste van deze snelle tests hebben geen onafhankelijke validatie dat de test werkt zoals de fabrikant zegt. Consumenten die er zeker van willen zijn dat ze goede antilichaamtests krijgen, moeten op zoek gaan naar degenen die externe tests hebben om te bevestigen dat de test nauwkeurig is.

Dat versoepelde beleid heeftsindsdien herzien. Op 4 mei zei de FDA dat als testmakers geen gegevens zouden indienen die hun nauwkeurigheid aantonen binnen 10 dagen, het bureau de tests van de markt zou halen. We zien helaas gewetenloze acteurs die frauduleuze testkits op de markt brengen en de pandemie gebruiken als een kans om te profiteren van de angst van Amerikanen,de FDA-verklaringlezen.

Als uw kit 14 procent vals-positief is, is het nutteloos.

Verschillende laboratoria, waaronder Slev's ARUP, doen nu onafhankelijke validatie van antilichaamtests. Er zijn al enkele vroege resultaten:een manuscript dat nog niet door vakgenoten is beoordeeld of gepubliceerdvan een groep wetenschappers onder leiding van de University of California San Francisco en de University of California, Berkeley. Slechts drie van de 14 tests die de groep evalueerde waren betrouwbaar. Vier van de tests hadden vals-positieve percentages die varieerden van 11 tot 16 procent. Die cijfers zijn gewoon onaanvaardbaar, Scott Hensley, een microbioloog aan de Universiteit van Pennsylvania,verteldeThe New York Times .Als uw kit 14 procent vals-positief is, is het nutteloos.

Ik wacht op de ultieme goede test, zegt Robert Gallo, de mede-oprichter en directeur van het Institute of Human Virology aan de University School of Medicine en de mede-oprichter van het Global Virus Network. Gallo hielp bij het ontwikkelen van de antilichaamtest voor hiv.

En als je je hoop hebt gevestigd om weer normaal te worden op het testen van antilichamen die mensen zouden certificeren als veilig om te werken of te reizen als ze al ziek zijn geweest, heb ik slecht nieuws: de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO)heeft gewaarschuwd voorimmuniteit paspoorten. Zelfs als de tests 100 procent nauwkeurig waren, weten we nog steeds niet of antilichamen tegen het nieuwe coronavirus mensen zullen beschermen tegen herinfectie. Als ze bescherming bieden, weten we niet of het volledig of gedeeltelijk is en hoe lang het zal duren. Zelfs de procesvragen overslaan: welke autoriteit zou deze afgeven, en aan wie? - dit lijkt een slecht idee.

Chili isvoorbereidingen treffen om vrijgavecertificaten uit te gevenvoor mensen die zijn hersteld van COVID-19, ondanks de waarschuwing van de WHO. Andere landen, zoals het VK, hebben ook interesse getoond —net als Los Angeles 'major'.

Sommige deskundigen hebben hun bezorgdheid geuit dat mensen zich haasten om immuniteitspaspoorten te krijgen zonder de beperkingen van het testen van antilichamen te begrijpen. Waar ik me zorgen over maak, is dat werkgevers dit misbruiken, zegt Rutherford. Het kan waar zijn dat nauwkeurige antilichaamtesten ons kunnen laten weten wie beschermd is tegen COVID-19, maar dat is nog niet bewezen, zegt Rutherford.

Om te begrijpen waarom deze tests misschien niet de oplossing zijn waar iedereen op hoopt, heb ik met enkele experts gesproken over hoe antilichamen werken, waarom valse positieven belangrijk zijn en wat het echte gebruik van antilichaamtesten zou kunnen zijn.

Wat is een antilichaamtest?

Een antilichaamtest is een manier om te zien of het immuunsysteem van een persoon ergens op heeft gereageerd. In het geval van COVID-19 is het een manier om te zien wie er ishadhet nieuwe coronavirus, dat verschilt van de tests die worden gebruikt om de ziekte te diagnosticeren. Hoewel antilichaamtestenkanworden gebruikt om ziekten te diagnosticeren, in het geval van COVID-19 zijn ze niet erg nuttig voor diagnoses. Dat komt omdat mensen pas antistoffen maken om het virus te bestrijdenminstens een week- of zelfstwee weken- na het vertonen van symptomen. Tests die voor diagnose worden gebruikt, zoeken naar virusfragmenten en kunnen infecties veel eerder opmerken.

Hoe werken antistoffen?

Antilichamen maken deel uit van hoe uw lichaam reageert op bedreigingen: virussen, bacteriën en andere dingen waarvan het lichaam besluit dat ze schadelijk zijn. Stel je voor dat iemand op je hoest en je besmet met het nieuwe coronavirus. Het virus kan zichzelf niet reproduceren, dus dringt het uw cellen binnen om kopieën van zichzelf te maken. Uiteindelijk raakt je immuunsysteem aan. Dit is wat er gebeurt:

⤷ Sommige gespecialiseerde immuuncellen versnipperen het virus en presenteren zijn fragmenten aan een soort witte bloedcel die een B-cel wordt genoemd.

⤷ Wanneer de fragmenten de B-cel raken, kloneert deze zichzelf en transformeert het in een antilichaamfabriek.

⤷ De antistoffen die de B-cel aanmaakt, komen vervolgens in de bloedbaan terecht.

⤷ De antistoffen variëren in kwaliteit: sommige kunnen zich vastklampen aan het virus en het inactiveren.

⤷ Sommigen kunnen zich aan het virus hechten en andere immuuncellen het signaal geven om het virus te komen doden.

⤷ Sommigen zullen niets doen. En soms kunnen antilichamen de zaken verergeren. Hoe effectief antilichamen zijn, verschilt per persoon en per ziekte.

Bij HIV zijn antilichamen bijvoorbeeld slechts een marker van infectie. Omdat het virus het immuunsysteem aanvalt, kunnen de antilichamen het virus niet goed afweren, zegt Rutherford. De meeste antistoffen voor de meeste ziekten zijn niet goed of slecht voor je, zegt Gallo. Ze zijn slechts een teken dat je bent blootgesteld aan een ziekte. Een goede meerderheid van hen is niet relevant voor de bescherming van u, en niet relevant voor hoe de ziekte vordert, zegt Gallo.

een richting memes

Het is ook mogelijk dat ze het virus kunnen inactiveren, bijvoorbeeld door de piek die het virus gebruikt om zichzelf in uw cellen in te voegen, op te smeren; deze antilichamen worden neutraliserende antilichamen genoemd en zijn de belangrijkste soort voor bescherming. Ze zijn wat je nodig hebt om vaccins te laten werken, zegt Rutherford. Als we neutraliserende antilichamen produceren als we besmet zijn met het nieuwe coronavirus, is het misschien mogelijk om er een te kiezen die heel goed werkt en in laboratoria een versie te maken die kan worden gebruikt om de ziekte te behandelen.

Het is mogelijk om te testen op neutraliserende antilichamen, maar het is duur en moeilijk om op grote schaal te doen. Het is een zeer arbeidsintensief laboratoriumwerk, zegt Rutherford. De commercieel beschikbare tests doen dit niet. De meeste van hen geven mensen gewoon een ja of nee of de antilichamen bestaan.

Helaas is het nog niet duidelijk wat antistoffen doen bij COVID-19

Neutraliserende antilichamen zijn niet de enige manier waarop antilichamen ons kunnen helpen, zegt Gallo. Sommige antilichamen dienen als signaalopflakkeringen door zich vast te grijpen aan een ander deel van het virus en de killercellen van het immuunsysteem te waarschuwen. Maar in sommige gevallen,zoals denguekunnen antistoffen zelfs een latere infectie veroorzakenerger.

Helaas is het nog niet duidelijk wat antistoffen doen bij COVID-19. Bijvoorbeeld, de prevalentie van antilichamen nietbetekent dat de hoeveelheid virusin het systeem van een persoon daalt, blijkt uit een onderzoek onder Duitse patiënten. En hoe minder virus in je lichaam, hoe beter.

Als ik antistoffen heb tegen het nieuwe coronavirus, word ik dan niet meer ziek?

We weten het niet. Het virus is te nieuw. De kwestie van herinfectie is een onbekende,volgens Mike Ryan, uitvoerend directeur van de noodprogramma's van de WHO.

Sommige Chinese, Zuid-Koreaanse en Japanse patiënten die het ziekenhuis verlieten nadat ze negatief waren getest op het viruswerden later opnieuw opgenomen en opnieuw positief getest op het virus. We weten nog niet waarom, maar andere coronavirussen kunnen mensen meestal maanden of zelfs jaren niet opnieuw besmetten. Het is mogelijk dat dit het resultaat is van valse negatieven op hun tests. Het is ook mogelijk dat mensen virale fragmenten blijven uitscheiden die tijdens testen verschijnennade ziekte is voorbij. Rectale uitstrijkjes en ontlastingscultuur blijven ongeveer een maand positief en dat heeft niets te maken met overdracht, zegt Rutherford. Het zijn gewoon stukjes verteerd virus.

Eenvroege versie van een artikelondersteunt het idee dat deze patiënten niet opnieuw zijn geïnfecteerd. Chinese wetenschappers besmetten twee resusapen met COVID-19 en lieten ze daarna herstellen. Dertig dagen later probeerden de wetenschappers de apen opnieuw te infecteren. De apen werden geen tweede keer ziek. Dit artikel is echter nog niet afgerond; het is gepost om andere wetenschappers er kritiek op te geven. De definitieve versie kan wijzigen.

Er zijn enkele bemoedigende tekenen dat antilichamen bescherming kunnen bieden. Een daarvan is serumtherapie waarbij delen van het bloed die antilichamen bevatten, worden uitgesponnen uit overlevenden van COVID-19-infecties en worden gegeven aan mensen die ziek zijn. Ineen studie van 10 patiënten, het krijgen van overlevingsserum verbeterde de symptomen van die patiënten aanzienlijk. Die studie is te klein om definitief te zijn, maar het suggereert wel dat grotere proeven met serumtherapie een goed idee kunnen zijn.

Maakt het uit hoeveel antistoffen je hebt?

Nogmaals, we weten het niet. Haarnog te vroegom te weten wat als wegwijzers voor bescherming zou kunnen dienen. Het is ook te vroeg om te weten welk niveau van antilichamen zou kunnen signaleren dat een persoon die is hersteld van COVID-19 een goede serumdonor zou zijn.

De totale hoeveelheid antistoffen tegen COVID-19 in het bloed van patiëntenvarieert sterk, volgens een vroeg rapport van de Fudan University in Shanghai. (De paper werd ook online gezet zodat de onderzoeksgemeenschap er commentaar op kon geven en is nog niet afgerond.) Jongere patiënten hadden minder antilichamen en bij 10 jonge patiënten die positief waren getest op het virus en daarna herstelden, ontdekten onderzoekers geen antistoffen. neutraliserende antilichamen helemaal niet. Ongeveer een derde van de patiënten vertoonde lage niveaus van antilichamen. Het is mogelijk dat andere delen van het immuunsysteem het coronavirus hebben aangevallen en verslagen – maar antilichamen en de cellen die ze produceren zijn de sleutels totoverblijvendbeschermd. De lage niveaus van antilichamen hier kunnen het ook moeilijk maken om gegevens op populatieniveau te interpreteren; als iemand besmet was maar geen antistoffen aanmaakt, krijgen we dan een nauwkeurige telling van de gevallen?

Bij andere coronavirussen - degenen die verkoudheid veroorzaken - de manier waarop mensen antilichamen vormen formlijkt te verschillen per leeftijd: mensen ouder dan 60 jaar zijn beter in het vormen van antilichamen die het virus neutraliseren en die signalen afgeven aan de killercellen van het immuunsysteem.

Er is nog een andere manier waarop het testen van antilichamen nuttig kan zijn, maar het is vrij ver weg. We weten dat de meeste vaccins werken door een antilichaamrespons te genereren, zegt Nikolich-Zugich. Antilichaamtesten kunnen medicijnfabrikanten helpen erachter te komen of hun vaccins tegen COVID-19 werken. In feite doen we dit al met het griepvaccin. We weten dat een bepaald niveau van antilichamen betekent dat een griepprik effectief is. Om dit echter bruikbaar te maken bij coronavirus, moeten we een betrouwbare test hebben die een beschermende immuunrespons aangeeft en een idee van hoe dat eruit ziet. Het leren van die dingen kost tijd, en we weten niet van tevoren hoe lang het zal duren.

Hoe lang duurt de bescherming door antilichamen?

Ter herinnering: we weten nog niet of COVID-19-antilichamen bescherming bieden. Als er bescherming bestaat, weten we ook niet hoe lang het kan duren. Het virus is te nieuw voor ons om over langetermijngegevens te beschikken. We weten dat bij sommige ziekten - zoals hiv - de meest beschermende antilichamen ook degene zijn die het snelst verdwijnen, zegt Gallo.

ok google bellen

Soms vormt het lichaam antilichamen tegen een ziekte die een leven lang aanhoudt, zoals bij mazelen. Maar andere keren lijkt het immuunsysteem ziekten te vergeten. Neem SARS, een andere coronavirusziekte:drie jaar na infectie, had ongeveer een kwart van de mensen geen aantoonbare antistoffen in hun bloed. Zes jaar na infectie,de meeste mensen hadden er geen.In een kleine studie van patiënten die hersteld waren van MERS— ook veroorzaakt door een coronavirus — mensen die eenheelzieken hadden twee jaar later detecteerbare antilichamen tegen de ziekte, maar mensen met mildere ziekten niet.

Het is een iets andere ketel vis.

De beperkte antilichaamrespons kan zijn omdat coronavirussenzijn niet in de bloedbaan, zegt Rutherford. Ze worden niet echt blootgesteld aan de volledige kracht van het immuunsysteem. Het is een iets andere ketel vis. In plaats daarvan,het virus valt de longen aan, lever, nieren en enkele andere organen.

De coronavirussen die we het beste kennen —degenen die verkoudheid veroorzaken-kanmensen na een bepaalde tijd opnieuw besmetten.Een studie uit de jaren 70toonde aan dat zes mensen die verkouden waren nadat ze waren blootgesteld aan één virusstam, immuun waren toen ze een jaar later opnieuw werden blootgesteld. Maar nog eens 12 mensen in hetzelfde onderzoek die werden blootgesteld aan een iets andere soort waren slechts gedeeltelijk beschermd. Een kleine studie uit de jaren negentig suggereert dat coronavirus-herinfectieszijn milderdan de oorspronkelijke infectie. De coronavirussen die het dichtst in de buurt komen van degene die COVID-19 veroorzaakt, creëren slechts ongeveer een jaar immuunbescherming,volgens een modelstudie. Dat kan een aanwijzing zijn voor hoe het nieuwe coronavirus zich gedraagt.

Maar Slev waarschuwde ervoor om niet te veel aan te nemen over dit coronavirus op basis van andere coronavirussen. Er zijn aannames [die je kunt maken] door naar andere coronavirussen te kijken, maar echt, je wilt het antwoord weten voor deze specifieke, zegt ze. Dus echt, het is belangrijk om te wachten om te weten wat het antwoord is voor dit virus en we hopen dat antwoord snel te hebben. Maar op dit moment hebben we dat specifieke antwoord niet voor COVID-19.

Waarom zijn antilichaamtesten nuttig?

Deeerste bekende dood door COVID-19in de VS was op 6 februari, in Santa Clara County, Californië, maar de verbinding met het virus werd pas in april gemaakt. Het totale aantal sterfgevallen was gestegen20 procent in maart in Santa ClaraProvincie van vorig jaar. Californische lijkschouwers zijn:onderzoekt nu sterfgevallen vanaf decemberom te zien of er meer gemiste gevallen waren.

Het bewijs uit Californië suggereert dat COVID-19 in de VS circuleerde lang voordat we het ons realiseerden – en dat een aantal mensen mogelijk ziek was van de ziekte zonder het te weten. We weten niet hoe wijdverbreid het zich verspreidde of voor hoe lang, omdat we niet vroeg genoeg begonnen met testen op het virus. Het testen van mensen om te zien of ze antistoffen tegen het virus hebben, kan gezondheidsfunctionarissen een beter beeld geven van hoe ver de pandemie zich heeft verspreid.

Op dit moment mogen de meeste mensen die diagnostische tests ondergaan, dit doen omdat ze zich ziek voelen. Maar we kennen enkele besmettingen van het nieuwe coronaviruskom niet met symptomen- en die mensen worden gemist door de meeste van onze testinspanningen. Niemand weet wat de besmettingsgraad is, zegt Slev. Een immunologisch onderzoek zou ons een idee kunnen geven van de werkelijke infectiepercentages in de gemeenschap.

Zelfs nadat de testcriteria waren gewijzigd, waren er echter nog steeds niet genoeg tests beschikbaar. Wijdverbreide testen van de bevolking voor het virus hebben niet plaatsgevonden. In plaats daarvan zijn tests gereserveerd voor enkele van de ziekste patiënten. We weten ook dat sommige infecties door het nieuwe coronavirus asymptomatisch zijn. Dat alles betekent dat ons aantal bevestigde gevallen laag is, maar we weten niet precies hoe laag. Betrouwbare antilichaamtesten kunnen ons misschien een beter beeld geven van hoeveel van de bevolking al is geïnfecteerd, wat ons een beter idee kan geven van hoe snel het virus zich verspreidt.

Dit soort werk kan epidemiologen helpen erachter te komen hoeveel van de bevolking kwetsbaar blijft voor COVID-19, hoe vaak asymptomatische gevallen voorkomen en hoe dodelijk de ziekte precies is. We hebben vermoed dat het aantal gevallen zonder papieren veel, veel hoger is dan wat is gedocumenteerd door te testen op het virus zelf, zegt Nikolich-Zugich. Antilichamen tegen het virus vervagen niet zo snel als het virus in het lichaam, en ze kunnen ons nauwkeurigere informatie geven over hoe wijdverbreid de ziekte zich heeft verspreid.

Is dit soort antilichaamtesten al gedaan?

Ja, op een paar locaties - hoewel artsen bedenkingen hebbenover hoe nauwkeurig de tests zijn. In een buitenwijk van Boston bleek uit een steekproef van mensen die op straat werden getest dat:ongeveer een derde van de 64 mensen die werden getestwas blootgesteld aan het virus. In een zwaar getroffen Duitse stad,ongeveer 15 procent van de 200 geteste mensenantistoffen had. Die bevindingen zijn echter ongebruikelijk; de meeste tests tonen aan dat minder dan 5 procent van de bevolking antistoffen heeft.

Vroege schattingen uit Santa Clara County, Californië, suggereren bijvoorbeeld dat ongeveer 1,5 procent van de bevolking antilichamen had. Als dat klopt, is het infectiepercentage 50 tot 85 keer hoger dan het officiële aantal gevallen van coronavirus. In Los Angeles County zijn er mogelijk 28 tot 55 keer meer mensen besmet als die antilichaamtests kloppen. In New York suggereren de antilichaamtesten dat 10 keer meer mensen besmet waren dan de testcijfers weerspiegelen. Deze pogingen om erachter te komen hoeveel mensen ziek waren, gebruikten verschillende methoden en verschillende tests.

Letterlijk elk kan een vals positief zijn.

Beide onderzoeken in Californië waren gebaseerd op tests van Premier Biotech, die een fout-positief percentage van wel 1,7 procent kunnen hebben. Dat is een probleem, aangezien de studie van Santa Clara antilichamen aantrof bij 1,5 procent van de mensen die ze ondervroegen. Letterlijk elk zou een vals positief kunnen zijn, Marm Kilpatrick, een infectieziekte-expert aan de Universiteit van Californië in Santa Cruz,verteldeBuzzFeed-nieuws . Niemand denkt dat ze allemaal zo waren, maar het probleem is dat we de mogelijkheid niet echt kunnen uitsluiten.

Experts hebben minder bedenkingen bij deNew York testcijfers, waaruit ook bleek dat ongeveer 20 procent van de inwoners van New York City was blootgesteld aan COVID-19.meerdere expertshadsuggereerdedat de bevestigde casusaantallen 2 tot 20 keer te laag waren; deze resultaten lijken dat te bevestigen. De New York-tests gebruikten ookeen andere antilichaamtest. En hoewel deze test ook fouten zal opleveren, is het gedaan op een plaats meteen veel hoger aantal infecties, het maken van de resultatenminder kans om te worden vertekend door valse positieven. Er is hier echter een steekproefprobleem: sinds mensen werden getest op parkeerplaatsen van supermarkten, zijn alle delen van de bevolking die niet naar buiten gaan - bijvoorbeeld omdat ze ongewoon kwetsbaar zijn voor ernstige ziekten door COVID-19 - gemist .

Het is nog te vroeg om te zeggen hoeveel mensen COVID-19 hadden en niet in de officiële cijfers werden geteld. Je zou een heleboel meer gevechten tussen wetenschappers moeten verwachten over welke studies een goede methodologie hebben en welke niet. (Er is eigenlijk veel discussie in de wetenschap.) Betrouwbarere gegevens zullen tijd vergen en zullen afkomstig zijn uit gebieden die harder zijn getroffen door de ziekte.

Er zijn geweestongeveer 30 pogingenom te zien hoe wijdverbreid het virus is, maar ondanks de variaties in methodologie en gevechten over nauwkeurigheid, laten ze in grote lijnen hetzelfde zien: het grootste deel van de bevolking is nog steeds kwetsbaar voor COVID-19.

Wat is een vals positief en waarom is het belangrijk?

Een vals positief is hoe het klinkt: een persoon dienieteen COVID-19-infectie hebben, maar waarvan de testresultaten zeiden dat ze dat deden. Om te bepalen hoe groot de kans is dat een test een vals-positief resultaat oplevert, gebruiken de meeste laboratoria monsters die zijn verzameld van mensen die veel virussen hebben en van mensen waarvan ze weten dat ze niet zijn blootgesteld (bijvoorbeeld omdat het monster vóór december 2019 is genomen). ). Testfabrikantenrapporteren vaak hun analytische gevoeligheidvan deze monsters, die misschien duidelijker zijn dan testen in het wild. Onafhankelijke tests door derden leiden meestal tot een betrouwbaarder gevoel voor foutenpercentages.

De tests moeten ook nauwkeurig onderscheid maken tussen mensen die het virus hebben gehad dat COVID-19 veroorzaakt en mensen die andere soorten coronavirussen hebben gehad. Het is mogelijk dat mensen die onlangs een van de vier virussen hebben gehad die verkoudheid veroorzaken, positief testen op COVID-19 terwijl ze eigenlijk negatief zijn,de WHO waarschuwt. Het is ook mogelijk dat mensen die SARS of MERS hebben gehad, een positief resultaat zullen veroorzaken.

In het geval van antilichaamtesten zijn valse positieven deels van belang omdat ze ons een verkeerd beeld geven van hoeveel mensen ziek zijn geweest - wat zou kunnen leiden tot een slecht volksgezondheidsbeleid. Maar zijvooralhet maakt niet uit of een persoon die een vals positief resultaat heeft gekregen, gelooft dat hij immuun is en ervoor kiest om sociale afstand te negeren. Die persoon loopt nog steeds het risico ziek te worden, zelfs als ze het niet weten.

Slechte, gevaarlijke informatie

Stel je voor dat we deze tests zouden gebruiken om mensen in groepen te plaatsen op basis van hun antilichaamstatus, zegt Rutherford. Stel je voor de eenvoud een test voor waarbij 4 procent van de resultaten vals-positieven zijn en een personeelsbestand van 100 mensen in een ziekenhuis ligt. Je hebt vier mensen die rondlopen en zeggen: 'Oh, ik weet het zeker, ik kan het niet krijgen, ik hoef geen masker te dragen op de ICU', zegt Rutherford. In tegendeel. Dat is slechte, gevaarlijke informatie.

We kunnen geen extreem aantal valse positieven accepteren, zegt Gallo. Hij vindt een percentage valse positieven van 5 procent aan de hoge kant. Iets is op dit moment beter dan niets, ja, maar u kunt misleidende resultaten krijgen.

Het is ook mogelijk om een ​​vals-negatief resultaat te krijgen, wat suggereert dat uheb nietCOVID-19 had, ook al was je besmet. Hoewel dit ook kan leiden tot slechte beslissingen over de volksgezondheid, is de kans kleiner dat een persoon gevaar loopt.

Is het mogelijk om een ​​antistoffentest te maken die op zoek is naar het juiste coronavirus?

Er zijn enkele strategieën om ervoor te zorgen dat de antilichaamtests op zoek gaan naar het juiste coronavirus, zegt Nikolich-Zugich. Het spike-eiwit dat het nieuwe coronavirus gebruikt om in menselijke cellen te komen, is bijvoorbeeld vrij uniek in dit specifieke coronavirus in vergelijking met de andere, zegt hij. Zoeken naar antilichamen tegen dat eiwit zou kunnen helpen onderscheid te maken tussen coronavirussen. (Maar als andere coronavirussen testen uitvallen, is dat klinisch misschien geen slechte zaak, zegt Nikolich-Zugich. Het zou kunnen betekenen dat een recente verkoudheid je kan beschermen tegen COVID-19; mensen diezijn ingeënt tegen pokken zijn ook beschermd tegen apenpokken, die wordt veroorzaakt door een soortgelijk virus. In die zin zou kruisreactiviteit een welkome gebeurtenis zijn.)

Als er al deze onzekerheden zijn rond het testen van coronavirus en antilichamen, waar is het dan goed voor?

Nou, de onzekerheden zijn dat nietpermanent! Nogmaals, we beginnen dit virus net te leren kennen. Over enkele maanden hebben we meer informatie, en over jaren nog meer.

Dit geldt ook voor antilichaamtesten, antilichamen tegen het coronavirus en immuniteit. Als we bereid zijn deze periode van onzekerheid te tolereren, geven we wetenschappers de tijd om hun werk te doen. Dat kan betekenen dat u ons moet vertellen welke tests nuttig zijn en welke niet. Het kan ook betekenen dat we op grote schaal bijhouden hoeveel mensen positief testen op antilichamen tegen het coronavirus, in plaats van als individuen.

Waar mensen op hopen, heet kudde-immuniteit. Dat betekent dat er genoeg mensen een afweerreactie hebben gevormd dat het virus niet als een heet mes door boter door de bevolking gaat. Er zijn verschillende schattingen geweest over hoeveel van de bevolking dat zou zijn -sommige zo laag als 60 procent en sommige zo hoog als 90 procent- maar niemand weet het nog echt zeker, omdat we niet weten hoe lang mensen beschermd blijven na een infectie of zelfs of ze helemaal beschermd zijn.

Op dit moment laten zelfs onze betwiste antilichaamtests hetzelfde zien: we zijn niet in de buurt van kudde-immuniteit - bij lange na niet. Dus dat is een onmiddellijk gebruik.